Pro et contra: Studija razvoja Durmitora

Za projekat ranijeg doma planinara tj Doma nacionalnog parka se otvoreno tvrdi da ne postoji, iako je u nekoliko navrata taj projekat ponuđen licima koja su odlučivala o projektu. Lica koja su odlučivala o projektu nemaju stručna znanja niti bilo kakvo iskustvo u oblasti o kojoj su odlučivali. Projekat doma nacionalnog parka, projektanta Zekovića, pobijedio je 1985. godine na međunarodnom konkursu za najbolje idejno rješenje Doma i zadovoljio je zahtjeve UNESCO-a i sve zahtjeve koje su zakoni propisivali. Nametnuta je najstrožija moguća disciplina tokom izgradnje tako da su pośečena samo ona stabla koja su neposredno dodirivala same temelje objekta. Danas se za potrebe opskurnog avaturističkog parka sijeku stoljetna stabla na najośetljivijim vizurama i pozicijama oko Crnog jezera.

U svakom slučaju opredijelićemo se prema restoranu kao o nečem što smo prepoznali da je naše duhovno i intelektualno ili neko drugo ubjeđenje ili opredjeljenje prema prirodi i čovjekovom mjestu u njoj.

1.1.Na neposrednom pristupu Crnom jezeru, sa asfaltnog puta iz Žabljaka, do sada su postojala tri objekta koji su služili turističkoj namjeni i za ugostiteljske usluge.

Objekat šumskog gazdinstva je bio izgrađen na desnoj strani puta pri silasku na Crno jezero i bila je to brvnara napravljena od cijelih brvana u stilu slovenačkih malih drvenih brvnara. Imala je ugostiteljske sadržaje restorana. Slikovita, potpuno drvena, malena i potpuno autentična uklapala se u potpunosti u šumski pejzaž okoline jezera. Šuma je rasla pod prozorima i na metar od nje. Nije bilo parkinga ali nije imala ni unutrašnje toalete već drvene nužnike na deset metara iza nje.

Bife Kluba Mediteranee je napravljen početkom šezdesetih godina kada je taj klub preuzeo ovaj prostor za svoj eko-turistički program. Dozvoljeno im je da naprave mali bife površine pedesetak metara u kome je bilo samo pića. Ispred bifea je bila samo betonska terasa površine 50-tak m2 na kome su stajale aluminijske, tada popularne, stolice sa drvenim prečkama za śedište. Objekat bifea je bio montažni napravljen brzo od velikih panel ploča. Sve stolice su se uveče sklanjale u bife jedna na drugu za pet minuta. Objekti smještaja kluba Mediteranee je bilo ono što danas zovu Vojno naselje jer ga je JNA preuzela po odlasku Kluba. U objektima Kluba nije bilo vode ni struje jer su se oni vodili idejom potpuno prirodnog odmora bez dodira civilizacije. Na jezeru su bili izgradili svlačionice od platna sa drvenom jednostavnom konstrukcijom a i sada se može poneđe viđeti temelj za drveni stub nosač platna. Na jezeru su prihvatili samo sandoline, sandoline sa jedrom i daske sa prozorom za posmatranje života u jezeru. Čamce nijesu koristili.

Objekat planinarskog doma, kasnije zvani „Katun“, ili Dom nacionalnog parka, napravljen je 1987. godine po projektu arhitekte Zekovića, čuvenog po vrhunskim projektima u planinskim područjima. Projekat planinarskog doma je nagrađeno djelo i skupo je plaćeno. Projekat je izabran nakon međunarodnog konkursa za najbolje idejno rješenje. Naravno da ga sam Nacionalni park Durmitor nije platio jer ne bi mogli finansijski da to podnesu i u skladu sa tim su se kasnije odnosili prema skupocjenom objektu kao sva sirotinja kad ih nešto skupo zapane. Planinarski dom je napravljen kao divlji objekat jer mu Opština Žabljak nije htjela izdati građevinsku dozvolu. Razlog je bio u tome što Prostorni plan NP Durmitor, Prostorni plan Opštine Žabljak i Generalni urbanistički plan Žabljaka, nijesu dozvoljavali gradnju oko Crnog jezera. Objekat je izgrađen uz pomoć pritiska iz vrha države da se zaobiđu propisi zaštite. Na žalost svjesno su kršili ono za što su se zalagali. Pravdali su se time što je ovo planinarski dom koji po svojoj funkciji, unutrašnjoj organizaciji i svim drugim elementima nije predviđen bio za ugostiteljstvo.

Naredna stranica