Prodat Trg Ratnika

Vjerovali ili ne, Trg Narodnih heroja u Žabljaku, danas Trg Durmitorskih ratnika, prodat je preduzeću HM Durmitor kao dio hotela Žabljak. U početku privatizacionog sunovrata i u naponu razvoja tadašnje liberalne doktrine Premijera Đukanovića normalno je bilo da se prodaju i gradski trgovi kao djelovi hotela. Skupština Opštine Žabljak i tadašnji Preśednik Opštine, Dobrica Šljivančanin, nijesu prokamenili kada je prodat gradski trg.  G. Šljivančanin je poslije privatizacije nekoliko godina radio u HM Durmitor i imao kancelariju u jednoj sobi hotela Žabljak. Kao kompenzaciju prodatim narodnim herojima domišljati su stavili na jedan ćošak trga pedeset kila tešku bronzanu ploču sa natpisom: Trg durmitorskih ratnika! Da se oduže durmitorskim ratnicima štancovanjem patriotskog metala, neko bi rekao, kad to ne bi bio pokušaj da se dokaže da prostor trga nije bilo ono što je prodato HM Durmitoru. Sljedeći Preśednik, g. Isailo Šljivančanin, nastavio je sa mučanjem 8 godina. Najnoviji Preśednik ćuti ko zaliven. Priprosti rodoljubi su mislili da je za trg važna metalna ploča i da je trg mjesto đe oni ploču stave.

Kupljeni trg ratnika kupac HM Durmitor je predvidio za garažu hotela Žabljak. Tako ustuknuše durmitorski ratnici pred kupcem HM Durmitor, žabljačkim gradskim ocima i žabljačkim odbornicima. Na mjesto posvećeno sjenima predačkim smisliše ovi nepomenici da prošire hotel. Sahraniše ratnike i metaforično a na mjestu śećanja i poštovanja će stajati hotelska garaža. Liči li ovo na ono Đilasovo pripovijedanje o sudbini džamadana Miloša Medenice?

Ni promjena vlasti sa jednih (SNP itd.) na druge (DPS-SDP) nije pomogla ništa da se gradu vrati gradski trg i da se vrati čast narodnim herojima. Malo je u istoriji paralela sličnih ovom divljaštvu i ovakvoj duhovnoj pretvornosti. Može se isčitati i suprotno: da je ovo izraz iskonskog kontinuiteta duhovne prevrtljivosti, vječite hajdučije, šićara, krađe i prekrađe. A možda ti durmitorski ratnici i nijesu bili neki ratnici već obične guslarske fatamorgane? Inače se njima ne bi tako trgovalo!

Gradski trg je još u rimskom pravu bio stvar van prometa – res extra commercium. Nije zabilježeno da je nekome palo na pamet da proda Forum Romanum! Ali jeste Vladi Crne Gore palo na pamet da prodaju gradski trg. Zanimljiva je i psiha kupca, HM Durmitora, kome je palo na pamet da može kupiti gradski trg. Da li je i u jednom gradu, naselju ili selu u Crnoj Gori ikada nekom pala na pamet ideja da proda gradski trg?

„Ima jedna tajna veza, za sve ljude zakon krut, njome čovjek sebe veže, kada bira sebi put …“  tj. veza između izjave Premijera Đukanovića da oni koji prijave kriminal (slučaj Ramada) treba da budu izbačeni sa posla a oni koji su kriminal počinjeli da idu u Vladu da budu ministri i ove komične ujdurme o prodaji stvari van prometa. I jedno i drugo su nonsensi. I jedno i drugo su apsurdi. I jedno i drugo su barbarstvo. I jedno i drugo ima veze sa istim čovjekom jer je Premijer Preśednik Savjeta za privatizaciju.

Prodaja gradskog trga je simbolički čin kraja civilizovanosti koju su iskreni, podivljali brđani dostigli u zlom vremenu. Gradski trgovi se ne mogu prodavati ali lokalni barbari i privatizacione efendije su ośetili neku njihovu, iskrenu, potrebu da se ograde od civilizacije i da se svojim duhovnim tribalističkim precima simbolično oduže, ali i da sebi podignu spomenik za sva vremena o kome se već sada priča i pripovijeda.

Kao i u drugim slučajevima privatizacionog hoštapleraja zanimljivo je kako su katastarski mešetari uspjeli da upišu vlasništvo nad gradskim trgom, nad stvari van prometa, prvo na firmu Ski Centar Durmitor a zatim na HM Durmitor, jer je HM Durmitor kupio hotel Žabljak i gradski trg kao dio hotela. Ne postoji niti jedna osoba u Opštini Žabljak koja se śeća da je ikada prodaja gradskog trga bila na dnevnom redu bilo koje śednice Skupštine Opštine Žabljak. Niti postoji ikakva odluka o tome. Postoji mogućnost da su to uradili neki od čelnika Opštine Žabljak u tajnosti a sada to kriju kao zmija noge. Dakle, ko je radniku katastra zaduženom za promjenu vlasništva „šapnuo“ da gradski trg u upiše  u vlasništvo Ski centra Durmitor? Rizik za tog deliju je ogroman bez obzira na novac ili drugu nadoknadu koju je dobio. U Rimu bi bio bačen lavovima, u Osmanskom carstvu bi bio nabijen na kolac, u Veneciji bi bio okovan, a u Engleskoj bi se ekspresno klatio na vjetru. No, sami katastarski satrapi koji rade posao promjene u papirima su uvijek izvršioci posla za privatizacione dahije jer su satrapi sami nemoćni da sprovedu zaštitu ovakvo velikog hoštapleraja.

Pravne eskapade crnogorske države predmet su anegdota ali da će se zaglaviti u takvom glibu necivilizovanosti poslije Opšteg imovinskog zakonika i Valtazara Bogišića niko nije vjerovao. Rijetke su slike iz starine koje ovom divljaštvu i sumraku mogu biti istorijska paralela.

Darko Stijepović
Centar za razvoj Durmitora

Kratki URL: https://zrcalo.me/?p=4957

Objavio Urednik dana srp 7 2016. u kategoriji Novinarstvo, Stav. Možete pratiti sve u vezi ovog teksta putem RSS 2.0. Ako želite, prokomentarišite ovaj tekst