Zelene zunzare i nacionalni parkovi

Prošle godine Javno preduzeće za nacionalne parkove je znogiralo smješni znak nacionalnih parkova koji je dvije godine ranije finansirala UNDP-pi organizacija. Ako je išta ona nesretna Jočićka uradila dobro to je ovo nogetanje vizuelne mrlje koja je koje je finansirala sa par stotina hiljada eura zgubidanska organizacija UNDP-pi. Dobro je odbaciti kičerski, priprosti, skupocijeni a bezvrijedni znak.

Počela je gđa Jočić i sa naplaćivanjem korišćenja vizuelnog identiteta UNESCO-ove baštine. Dobro je i to uradila ali najnovi menager nacionalnih parkova, zadnjeg zanimanja: spasilac sa ulcinjske plaže, nije uopšte imao u svom duhovnom repertoaru ovakve konstrukcije i ne ugoneta čime treba da se bavi te da čuvanje nacionalnih parkova nije čuvanje ovaca. Njegovi preprethodnici, Bakalin rožajski i gđa Aloha Honolulu, su omogućili potpuno srozavanje vizuelnih dragocjenosti NP Durmitor u blato pa su čak počeli dovoditi kotorske feštadžije i muzikante na Crno jezero, śekli su šumu pa na trupcima im muzikanti svirili na uvce, pa su stubove i platforme poboli u Crno jezero i nad vodama su te kreštalice sviruckale a rulja se topila od miline. Od obale Crnog jezera napravljen je hipodrom đe niti jedna travka nije uspjela preživjeti kopita divlje horde ljubitelja gitaristike i raznih mudroslovija. Divlja ljepota za divinu.

Već nekoliko godina austrijska ambasada dovodi na Crno jezero u lokal koji su protivzakonito podigli tj koji su finansirali, nekakve igračice, neko dovodi nekakve lascivne plesačice, opšta je atmosfera pivnica i kobasica austrougarskih. Onaj koji dođe tišine prirode radi, da bi vidio saglasje neba i zemlje, da bi vidio planinu ljudske mjere i iskonske moći vode na geologiju planete može da se nada vrištanju, skičanju, škripi metala, čegrtanju, stablima pośečenim do pola, glibu, prašini, vašarištu, tezgarenju, neukusu, smradu i vonju, lažnim domaćim proizvodima, kontejneriima za otpad, nužnicima na svakom koraku, rulji i gomili, jednom riječju cg adi ciganliji.

Dobro je i naplaćivanje ulaznica u parkove bez pardona kad ne bi manager g. Bulatović, bivši plažni inventar ulcinjski, nekakvim hajlanderdercima omogućio besplatno ulaz u NP Durmitor i sve ostalo o trošku države, besplatno, mape, prevoz, tovarnu radnu snagu, hranu itd. I još je čaktarao golemim instrumentom kad je buljuk ovijeh garagana pokrenuo se sa Crnog jezera. Dobro nije čaktar i oko vrata stavio što je dozvoljeno kada se čeljad krenu u maškare.

Nacionalnai parkovi nekako ne zapadoše u resor lažne zelene partije koju je pohodio neki njemački zeleni dripac već onima koji su komunalni higijeničari. Tako, Montenigerijce zelene, koji nam o zelenom poštenju telale, ne interesuje ekologija već se ekološki koncept države dodjeljuje prvo žonglerki flašama koja voli da “ćera volove iz kupusa” a zatim spasiocu sa ulcinjske plaže sa radnim iskustvom od 13 dana. I prije plažnog spasioca na čelu parkova je bila šegrtaljka, praktikant, Belopoljka bez dana radnog iskustva. Ali i prije nje, je li gđa Aloha Honolulu (Vuković, Green Home sada) imala ijedan dan radnog iskustva pa je menagerovala parkovima 4 godine? Najveći uspjeh gđe Honolulu je bila kriminalna divlja izgradnja autoputeva kroz srce NP Durmitor. Divlja gradnja u Parku, pokušaj gradnje kasabe na Crnom jezeru, śeče šume i uništennje gorskih očiju je njen repertoar. Sramotno i kriminalno tezgarenje na ulazu u Park je njen slika i prilika. Zajedno sa g.Klicom poslali su poveliku delegaciju svoju, prije same korone, u Pariz, Ženevu, Berlin, i 5 još najskupljih gradova Evropa da reklamiraju firmu a u stvari da mjesec dana luftiraju po Evropi. Onda su gda Klico i Aloha Honolulu dobili šut kartu. Ali to ne zasmeta zelenbačici praktikantici gđi Đurović-Novaković, novoj ministrici, da zajedno sa gđom Aloha Honolulu, otperja u Njujork na 15 dana, u Ujedinjene nacije, i da tamo brane neki izvještaj. Morale su ove svjetske vizitarke da otperjaju u USA, da svijet zadive svojim junaštvom i neznanijom. Veliki crnogorski uspjeh je ostvaren, primijetio ih je vratar na ulazu u UN. Ima li veće farse od ovih zelenih bubašvaba. Kako je to zelena partija partija žandara i pandura, apsandžija i telala, nemuštih, šalabajzera, murtatina, rabadžija, ulcinjskih čamdžija i ćevapbaša, bajagića, kočopernih vragolana i kurajbera?

U cirkusu se ne može biti šarlatan jer će se akrobati polomiti, klovnovi će izazivati suze a tigrovi će pojesti dresere ali u našem crno-zelenom cirkusu sve može, i biti zelenbać akrobata a ne znati skočiti, i zelena cirkuska igračica samo obuci zeleni haljetak i dresiraju se zeleni miševi a ne tigrovi. I zeleni cirkus radi ko dragstor. Kada se ekologija pomiješa sa prčevitim političkim eskapadama onda dobijamo smjehotresnu apokalipsu. Propadamo zeleno ali uz grohotan smijeh.

Vrijednosti NP Durmitor, kao jedinog UNESCO mjesta Svjetske Baštine, izjednačava sa sa lokalnim rezervatima i time gubi komparativna prednost UNESCO-ovog brenda a time i ogromni novac iscuri i prolazi mimo ove premale orahove ljuske. Valjda je to prirodni usud neznanije, zabiti, sirotinje, nekulture. I dok prelivanjem novca iz NP Durmitor pljačkaju najnerazvijene opštine Crne Gore, Žabljak i Šavnik, vladini garagani u Šavniku otvaraju festival filmske režije a na Žabljaku uvaljuju muzikante karakondžulose kroz nekavu Vajld bjuti i koncerte po grobljima, na planinskim vrhovima, proplancima. Misle – da se Vlasi ne dośete. Upravo na tim mjestima su zabranjene aktivnosti takve vrste i namjena prostora koju određuje čitav set zakona je potpuno drugačija. Ali oni ne fermaju zakone, oni forsiraju divlju gradnju, oni betoniraju i asfaltiraju samo srce Parka, oni sviruckaju, oni urnišu prirodu – ali samo tamo đe je zakonom zabranjeno.

Oni feštaju i razvijaju scenaristiku filmsku u Šavniku – ali nikako da prevale pro jezika – koje pare se kotrljaju kroz njihove prevarantske ravnomjerne regionalne razvoje. Kome je u Šavniku i svuda naokolo do filmskih scenarija kad su pretvoreni u roblje, sirotinju i desperadose. Malo morgen zeleni dušmani. Zelene zunzare donose na Vladi odluke o potapanju Komarnice i razuru i davljenju najvažnijeg turističkog resursa durmitorske regije a u javnosti telale o zelenoj agendi i zaštiti okoliša. Malo morgen zelembaći. Oteli su šume, štite svoje divljanje u prostoru, kradu vode i prostore kanjona neprocjenjive vrijednosti i misle da mogu prodavati m..a za bubrege sa njihovim lokalnim glođajama i tevabijama. Malo morgen zelene zunzare.

Darko Stijepović
Centar za razvoj Durmitora