Šumski stečajni marifetluci

Početkom februara pokrenut je pred Privrednim sudom u Podgorici stečaj u preduzeću Pelengija abc iz Žabljaka. Pored firme Pelengija abc postoji i firma Pelengijatrejd sa istim vlasnikom samo različitim śedištem firme, prvo je u Žabljaku drugo u Bijelom Polju. Preduzeće Pelengija abc je formirano prije 7 godina kada je Vlada gromopucateljno najavila rat sa nerazvijenošću na nerazvijenom śeveru. Dična Vlada hoćaše da razvije Žabljak kroz podršku drvopreradi u tom mjestu očaja. Tako Vlada podrža žabljačku firmu Pelengija abc, subvencijama za zapošljavanje (oko 200.000), džabe 50.000 m3 pijeska, džabe trafostanica, džabe dalekovod, džabe voda, džabe struja, džabe zemlja, džabe put, džabe papiri, zataškavaju se nedozvole, ne gone se krimi priče.

Kad je za razvoj onda svi zakoni moraju da kleknu pred napretkom i krimićima. Red je, veli Đukanović tada, da podržimo sirotinju u nerazvijenom dijelu CG. Sva artiljerija medijska dade dalekometnu artiljerijsku podršku pilani, fabrici durmitorskih kuća i peletari. Naši prigovori o kriminalu i krivične prijave zaglušiše optimistični plotuni medijskih profesionalaca iz svih nezavisnih i zavisnih medija.

U Pelengija abc je za direktora zapošljen jedan poznati stečajni upravnik, koji ima svoju pilanu, čini mi se u Ulotini, a na pola radnog vremena. Ta firma nije bilo šta radila, niti koga više zaposlila, niti joj je preko žiro računa prešao jedan jedini euro. To je ta firma koja trebala da razvije milionsku drvopreradu u nedođiji. Pa zašto je osnovana?

Ta firma je bila nosilac razvoja drvoprerade u Žabljaku i u velečasnim medijima tako reklamirana. Tv Bastilja je posvetila toj firmi bezbroj priloga u tv dnevnicima i raznim razvojnim fatamorgana emisijama koje su dokazivale kako se uspješno regionalno razvijamo i napredujemo, uz znoj i smijeh. Svi naši prigovori na apsurdnu i krimi situaciju bili su odbijeni od medijske falange nezavisne a i zavisne. Poslije duže istrage i državni tužilac je legao na rudu šumskog lobija. Brojni protesti stanovnika su odbijeni.

Šta je malo naselje Njegovuđa krivo te u njega u proljeće 2015 godine nahrupiše 3 ministra mangupa: Brajo, Ivanović i još jedan i ostaše u tom kraju 15 dana. Bivaše tada i nikad više. Premijer Đukanović je dolazio 3-4 puta i falio se tom šegarom, regionalno razvojnom, ko zna koliko puta. Graknuli su žabljački opštinari i podržali projekat svim mogućim protivzakonitim sredstvima. Recimo, objekat je otvoren i radio je mjesecima a tek mu je rješenje o lokaciji dato poslije godinu dana. Trafostanica, zemljište (17.000 m2), majdan kamena, kablovi, voda, dozvole – ko te pita kad je u pitanju razvoj. Druže, razvoj je u pitanju, ne opstruiraj narod, državu i preduzetništvo. Giljotina propisa je na djelu. Dognaše neku polovnu brentu (od recimo 20.000 eura) iz Bosne. Zaposliše dvadesetak radnika – a za 6 mjeseci – svi mrš kući. Kasnije donesoše još jednu brentu koju nekako natakariše u halu patuljaste radionice – ali pola skalamerije viri napolje iz hale i radnici moraju da rade napolju. Mraz žestoki, snijeg, mećava, mora da se radi. Izlaze inspekcije, nešto kažnjavaju, upozoravaju da trebaju čizme i kišne kabanice, a onda radnici na kišu a oni na toplo pićence.

Čak ni te dvije brente u toj batal šegari ne mogu da izrežu ni pola koncesionog drveta dobijenog na tenderu. Kako sad, pa uslov za dobijanje drveta na tenderu je da ima kapacitete prerade u Žabljaku. A dur. kućare, a peletatarnica? Ako nema – onda je regionalni razvoj novinarska patka. Da ne duljimo, drvo se seli u Bijelo Polje i tamo prerađuje, šega, melje. A regionalni razvoj gilipteri, šta sa njim? Kad je vršen izbor ponuđača za koncesije na Žabljaku se poređala sva flota šumskih mašina, kamiona itd, 30 mašina pokazuje da su spremni za biznis – ali niko da upita čija je to oprema i da li će služiti za rad žabljačke pilane, peletare i fabrike kuća. Kako tada tako do danas više nikad nije viđeno niti jedno vozilo u pilani u Njegovuđi, ni zrno peleta, ni kućara durmitorska, osim kamiona rakaničara i dva šumska timberčeka. Čak su i šumski radnici uvezeni iz Bosne. Koja firma posluje sa koncesionim drvetom ako je račun Pelengija abc miran ko jagnje? Pa firma Pelengijatrejd iz Bijelog Polja eksploatiše i prerađuje žabljačko drvo i to u Bijelom Polju. Pa šta, i jedna i druga firma su istog vlasnika. Smjehotresna olimpijada. Kako je moglo da se prerađuje drvo na drugom mjestu a ne na onom za koje su dobijene državne subvencije na račun regionalnog razvoja? A koncesije, kako? Pitati, Toskanela, Braja i Melutina itd.

U međuvremenu stižu Abu Dabi krediti i Pelengijatrejd dobija 1.350.000 eura kredita od Abudabijanaca da regionalno razvija drvopreradu u Žabljaku. Uprkos nastojanjima da, na osnovu javnog pristupa informacijama, vidimo papire od kredita nijesmo dobili nikad odgovor od Ministarstva šumskog, ni u mandatu Ivanovića, ni jadnog Mugoše, ni Melutina, ni ovog zadnjeg mučenog Stijovića. Kako se radilo o drvopreradi u opštini Žabljak firma je konkurisala za koncesije u toj opštini i dobila je lavovski dio. Ali firma Pelengijatrejd iz Bijelog Polja. Konkuriše mulac na tender sa radnicima i objektima u Bijelom Polju za razvoj Žabljaka. I dobija kompletan śečivi etat u opštini Žabljak koji krca u Bijelo Polje. Šta će, kad ne može ni treći dio da preradi u Njegovuđi. Osmjeh. A šta radi Uprava za šume, a Vlada i njen Preśednik, a čemerno šumsko ministarstvo, a fond što daje subvencije za zapošljavanje, a opštinski čankolizi, a inspekcije, a medijske veličine?

Vladin rat sa nerazvijenošću se pretvorio u rat sa nerazvijenim śeverom. Namjerno kažemo rat sa nerazvijenim śeverom jer se svako pominjanje nerazvijenog śevera i ravnomjernog razvoja, naročito od strane Vlade CG, UNDP-a i Delegacije EU, obije nerazvijenim mučenicima o glavu. Tadašnja vladajuća vrhuška je smislila da ravnomjerno razvija nerazvijeni śever kao afričku koloniju tako što će medijski zaslijepiti sirotinju a opljačkati im resurs uz pomoć svojih opštinskih koritara, medijskih čegrtaljki i izgradnjom potemkinovskih industrijskih objekata za preradu šumske sirovine.

Decenijama se ravnomjerni regionalni razvoj koristi za razvojne mućke i ravnomjerne razvojne prevare. Na kraju se sve završi bankrotom firme fantoma koja nije nikad ni postojala. Samo treba imati dobru logistiku da se opelješe gorštaci.

Darko Stijepović

Centar za razvoj Durmitora