Šta je sa domaćim herojima i velikanima?

Zašto se žuri sa nazivom ulice Srđana Aleksića, bivšeg vojnika iz Trebinja? Na ulicu Božidara Vukovića čekamo od 1539. godine. Inače, Božidar Vuković je rođen 1460. u dijelu grada koji opštinska administracija vodi kao Zagorič, a radi se o Đulićima. (Savjet glavnog grada ne zna da su Đulići prostor od Vezirovog mosta do putića koji iz Zagoriča vodi na Goricu.) Istorija kaže da je Božidar Vuković Podgoričanin bio visoki državni činovnik, glavni pisar i rukovodilac Državne kancelarije na dvoru Ivana Crnojevića na Cetinju. Posle pada Crne Gore pod tursku vlast on odlazi u Veneciju. U početku se bavio trgovinom a onda je osnovao svoju štampariju. U periodu od 1518. do 1540. godine, u njoj je štampao devet knjiga. Radio je kao glavni redaktor, izdavač i štampar. Car Karlo V Habzburški proglasio ga je 1533. plemićem svete Lateranske palate carskog dvora i Imperijalnog vijeća i dodijelio mu titulu plemića Svetog rimskog carstva. Umro je 1539. godine u Veneciji. Sin mu je ispoštovao poslednju želju i tijelo svog oca prenio u manastir Sv.Bogorodice na ostrvu Starčevo, u Skadarskom jezeru.

Preci današnje vlasti, komunisti, zbog nepoznavanja istorije, na mjestu rođenja ovog velikana, napravili su, posle Drugog svjetskog rata , stočno pazarište, klanicu i kožaru. ’’Nasljednici’’ stočnog pazarišta su tri stambena objekta poznata pod nazivom ’’tri junice’’. Polusrušena kožara avetinjski zjapi. Plemenito bi bilo od gradskih vlasti da konačno to sruše i na njenom mjestu naprave park sa spomen-obilježjem jednom od prvih štampara kod južnoslovenskih naroda. To je najmanje što je on zaslužio.

A kad smo već kod zasluga i naziva ulica, zašto zaboravljamo sve one ljude koji su se borili za građansku Crnu Goru prije početka i tokom ovog nesrećnog, vulgarnog i primitvnog zadnjeg rata? Oni su istrajavali na buđenju građanske svijesti rizikujući svoje živote svakoga dana, skoro na svakom mjestu. I u sopstvenom stanu bili su meta slaboumnih nacionalista iz TV, radio-kanala i štampanih medija. Šta će Savjet glavnog grada sa tim junacima? Đe su njihove ulice? Čak i jedna humanitarna organizacija(ADRA) koja je činila čudesne podvige noseći hranu i ljekove na nemoguća mjesta u granatiranim djelovima Sarajeva nije dobila nikakvo priznanje. Savjest Savjeta grada ne reaguje. Zaboravljamo sopstvene junake jer kompleksi krivice grickaju bivše ratnike. Ili je nešto drugo u pitanju…

Jeste građanski čin dostojan poštovanja to što je Srđan Aleksić u pokušaju da zaštiti druga Alena Glavovića pretučen i umro mučenički. Sunarodnici, bivši drugovi vojnici su ga ubili. Kakve veze Podgorica ima sa tim? Što će nekome, danas, priča o pravoslavlju i islamu? Zašto se na nacionalnost i vjeroispovijest stavlja akcenat? Kojoj partiji je potrebno da jedna ulica u Podgorici nosi naziv jednog mladog heroja iz Trebinja i zašto zabrovljamo neke naše heroje i velikane?

J&M