MORAŠ UPOZNAVATI ZEMLJU KOJU VOLIŠ

ŠTA DA RADIMO LJUDI?

Crna Gora je 2020. godine vraćena u srednji vijek, vrijeme kad je crkva bila bog i batina. Srpska pravoslavna crkva, u Crnoj Gori, pobijedila je na izborima 30. avgusta 2020. i postavila svoje ljude na svim državnim značajnim funkcijama. Već 5 godina malograđani vladaju u Crnoj Gori i vrše torturu nad građanima. Malograđani trepere od mržnje i pohlepe jer je došlo njihovo vrijeme osvetoljublja a građani, o jadu zabavljeni, predaju se depresiji i ostalim bolestima koje idu uz očajanje.

Malograđani su preko crkvenih partija dobili zaposlenja i primaju plate da rade sve što im crkvena vlast kaže da treba raditi kako bi Crna Gora nestala. Svi resursi su na prodaju, pare će crkvena vlast podijeliti i ostaviti sirotinju raju da živi u ropstvu.

Turci i Mlečani, kad su okupirali Crnu Goru, u 15-om, 16-om, 17-om i 18-om vijeku nijesu nikakve pohare činjeli nad prirodom i stanovnicima. Ove dvije sile su se tukle među sobom, zbog trgovine! Nijesu pljačkali, prodavali prirodne ljepote. Od stanovnika Crne Gore samo su tražili poreze.

Ovo što se Crnoj Gori događa od 2020. je prava, istinska je pohara svih materijalnih i nematerijalnih vrijednosti! Rasprodaju se naša obala, naše more, rijeke i planine! Porezi koji su na snazi ustremljeni su na stanovnike koji su do imovine došli legalnim putem, prije AB revolucije (1989.)! Onima, koji su do bogatstva došli pljačkom društvene, socijalističke imovine, sve je oprošteno.

Srpska pravoslavna crkva ima svoju, usmenu istoriju. Njeni nastavnici i nastavnice vode đecu po istorijskim spomenicima crnogorske kulture i pričaju im da je to Srpsko carstvo. Patrijarh te crkve ide kod Putina i u njemu traži saveznika za uništavanje srpske pobunjene mladosti u Srbiji koja je ustala zbog beznađa. Putin je samo ćutao, smješkao se, ponekad klimnuo glavom. Niko ne zna šta je mislio. Možda ništa.

Zašto SPC forsira lažnu istoriju? KO JE NAPRAVIO CPM?

Nakom Prvog svjetkog rata Crna Gora je nestala s političke karte Evrope. Prisajedinjena je Srbiji. Crnogorska pravoslavna crkva je izgubila autokefalnost i njene 3 jedinice: Cetinjska mitropolija, Zahumsko-raška eparhija i Pećka eparhija utopljene su u Srpsku pravoslavnu crkvu. To je dekretom izveo unuk kralja Nikole, regent Aleksandar Karađorđević.

Novo crkveno uređenje izvršeno je u Kraljevini Jugoslaviji. Godine 1929. Srpska pravoslavna crkva je reducirala broj svojih eparhija i od 27 nastala je 21. Tada je osnovana Crnogorsko primorska mitropolija. U njen sastav ušla su područja bokokotorske i zahumsko raške eparhije i djelovi pećke eparhije (bjelopoljski i beranski protoprezvitarijati). Van jurisdikcije CPM nalazilo se pljevaljsko arhijerejsko namjesništvo koje je pripojeno Dabro-bosanskoj mitropoliji.

Desilo se, prvi put u istoriji Crne Gore da pravoslavna institucija na njenom tlu dobije ime Crnogorsko-primorska mitropolija (geografsko tretiranje ovih prostora). Prema podacima iz 1940. CPM je činilo 11 arhijerejskih namjesništava, 112 crkvenih opština i 184 parohije. Pravoslavnih vjernika bilo je 264 598. O njihovim duhovnim potrebama staralo se 245 sveštenika (212 mirskog i 33 monaškog reda). Jedan pravoslavni sveštenik opsluživao je 1125 vjernika. Prvi mitropolit CPM bio je dr Gavrilo Dožić (1931. -1938.). On se zalagao za poboljšanja položaja svoje institucije. Slao je apele meritornim organima i ukazivao na očajno materijalno stanje pravoslavnog sveštenstva u Crnoj Gori. Njegovi su napori bili uzaludni.

Društveni angažman mitropolita Gavrila Dožića bio je u skladu s zvaničnom ideologijom. Bio je jedan od agilnih učesnika Podgoričke skupštine (1918.) na kojoj se zdušno zalagao za prisajedinjenje Crne Gore – Srbiji.

Za Dožićevog nasljednika izabran je Joanikije Lipovac. Obavljao je mitropolitsku dužnost od 1941. do 1945. Podržavao je koncepciju četničkog pokreta, tačnije, predstavljao je najekstremniju opciju. Otvoreno je sarađivao sa italijanskim i njemačkim okupacionim vlastima. Denuncirao je sveštenike koji su bili u narodno oslobodilačkom pokretu pa ih ekskomunicirao. Nije skrivao mržnju prema NOP-u. Četnički komandant Pavle Đurišić postavio ga je za počasnog predsjednika tzv. Nacionalnog komiteta za Crnu Goru i Stari Ras.

Joanikije Lipovac se sa svojih 60 sveštenika priključio četničkim i njemačkim jedinicama koje su, u decembru 1944. godine, započele odstupanje iz Crne Gore. Zarobljeni su u maju 1945. kod Zidanog mosta. Ubrzo su svi pravoslavni sveštenici likvidirani a mitropolit Joanikije je sproveden u Aranđelovac, đe je ubijen u junu 1945.

Djelovanje pravoslavnog sveštenstva nije, u cjelini, bilo doraslo teškom istorijskom izazovu, u vrijeme Drugog svjetskog rata. U Narodnooslobodilačkom pokretu bila su 34 sveštenika, od kojih su šestorica nosioci Spomenice 1941.

Naredna stranica