Montenigerija

Javnosti je prije dva dana prezentirano da je Preśednik Opštine Žabljak potpisao kupoprodajni ugovor sa preduzećem HM Durmitor o kupovini urbanističke parcele od 360 m2, na gradskom trgu u Žabljaku, za izgradnju doma Turističke organizacije Žabljak.

HM Durmitor je ona firma koja je kupila prije 15 godina hotel Jezera a prije 10 godina su hotel razorili i zakatančili.

Trebali su da ga u roku od 3 godine renoviraju pod prijetnjom raskida ugovora. Sad su Jezera prah i pepeo. To je ona firma koja je volšebno i džabe upisala na svoje vlasništvo 1.400.000 m2 državnog zemljišta u Opštini Žabljak, koje je nekad Opština Žabljak izdavala na korišćenje, za ispašu itd. Ta zemlja je iskorištena za garanciju kredita Abu dabi fondu. To je firma koja je kupila sistem žičara Štulac i trebala je da ih za 3 godine renovira, pod prijetnjom raskida ugovora, ali sve što je od te strvoline ostalo je zarđalo željezo po padinama planine. I to je firma koja je uspjela da kupi gradski trg u Žabljaku koji trg ponovo sada preprodaje toj istoj Opštini. Ima još ali je valjda ovo dovoljno za podśećanje.

Kako je prodavac, HM Durmitor, uspio da kupi gradski trg u Žabljaku? Još od rimskog prava putevi, trgovi, mostovi itd pripadali su grupi stvari zvane extra comercium što znači da su bile van prometa. Tako je ostalo i slijedećih dvije hiljade godina do crnogorskog pravnog sistema i CG ekonomske škole.

Na pravnim fakultetima u okruženju upravo se sumanuti slučaj prodaje gradskog trga u Žabljaku komentariše kao nevjerovatni pravni atavizam u koji, u početku, ni profesori prava nijesu htjeli povjerovati. Anegdostski je slučaj na predavanjima kod prof. Kavrana, na Pravnom fakultetu u Beogradu, koji, kad je prvi put od studenta čuo za ovaj slučaj, rekao da je takvo nešto moguće kod nas ali ne u Crnoj Gori. Kasnije se primjer prepričavao i u širim krugovima kao primjer pravnog potonuća. Na kraju, i razbojničke bande instaliraju svoja pravila ali to nije pravo. Pravo znači civilizaciju.

Nikada u istoriji postojanja Opštine Žabljak nijedan organ Opštine nije donio odluku o prodaji gradskog trga preduzeću Ski centar Durmitor, koje je svojinski prethodnik firme HM Durmitor. Svaki Preśednik Opštine Žabljak, za vrijeme SFRJ, tvrdi da nikada niko prodaju trga nije ni pomenuo kao ideju a kamoli da je to bilo dio dnevnog reda ili da je donešena neka odluka. Svi stanovnici Žabljaka znaju granice svojine bivšeg Ski centra i njegovog hotela Žabljak. Nikada nije to preduzeće upravljalo gradskim trgom. Na hiljadama fotografija vide se ograde hotelske imovine. U katastru ne postoji isprava koja pokazuje kako je gradski trg postao vlasništvo firme Ski centar Durmitor.

Neposredni izvršilac prenosa svojine na stvari koja je bila extra comercium je poznat – to je ovlašćeno lice u katastru, a šićardžija se naslućuje. Zanimljivo je da se HM Durmitor nije protivio stvaranju urbanističke parcele na “svojem” zemljištu kojim im se krnji parcela, koju su “kupili” zajedno sa hotelom Žabljak za mrtvih 500.000, a kojom prilikom su zasipali građane bajkama o izgradnji hotela neviđene klase, bazenima, podzemnim gražama i drugim šarenim lažama. To govori o prethodnom dogovoru dahija da se ustanovi urbanistička parcela a zatim, tobože, ugovorom proda nekome.

Posebno je pitanje zašto se pravi Turističkoj organizaciji zgrada pored toliko prostora koji postoji u Žabljaku. Sve liči na Mojkovac đe je kao urgentno pitanje razvoja opštine bila izgradnja zgrade za opštinske činovnike a ne bilo kakva proizvodna investicija. Jasno, i ovo miriše na mojkovačkog krivolovca i njegove ruralne teorije razvoja.

Jasno je da je neko uoči privatizacije Ski centra Durmitor bez osnova upisao gradski trg na nevlasnika a zatim je Savjet za privatizaciju tj g. Đukanović, praveći se nevješt, prodao hotel Žabljak (sa gradskim trgom u okviru parcele) svom prijatelju vlasniku firme HM Durmitor. Prodaja gradskog trga u Evropi nije zabilježena jer je to stvar extra commercium. A da zatim ponovo toj istoj opštini se proda njihov gradski trg, kojim se nije moglo trgovati je pravna perverzija. To je pravna vratolomija, to je pravni salto mortale. To je civilizacijsko zastiđe. Kako se radi o afričkim pravnim standardima možda bi smo trebali promijeniti ime države u Montenigerija. Zar nemamo kengurske sudove i barbarsko pravosuđe – tzv trule daske, kako ih nazva Preśednik skupštine CG.

Opština Žabljak je ispred hotela Žabljak, 1972 godine, podigla biste dvojici narodnih heroja, koje su srušene prošle godine, ali je postament i dalje ostao. Te biste su bile dio cjeline arhitektonskog rješenja trga a postavila ih je tadašnja Opština.

Valjda su novokomponovani gilipteri šćeli rušenjem bisti narodnim herojima da uklone i zadnje tragove javnog vlasništva nad gradskim trgom. Tokom slijedećih decenija Opština Žabljak je asfaltirala, betonirala i uređivala gradski trg u više navrata. Čak je 1989. godine trebala da počne izgradnja monumentalnog gradskog trga u obliku kruga i kružnog toka za regulisanje saobraćaja. Finansijska konstrukcija je bila zatvorena.

Naša saopštenja o ovom pravnom posrnuću države CG prenijeli su mediji ali su ih dahijski mehanizmi brzo primirili i već deceniju dični crnogorski mediji duvaju u istu tikvu sa režimom.

Javnog tužioca smo obavještavali i u više navrata tražili njegovu intervenciju ali dahije su bile jače.

Kao što je već objavljeno, Preśednik Opštine Žabljak je potpisao ugovor o kupovini 18 dana prije nego što je odluka usvojena u Skupštini. Čisti kriminal. Koliko je još ugovora sklopio a da nema odluku Skupštine? Tako su prije nekolike godine firmi Pelengijatrejd, koja je zakopala drvopreradu u Žabljaku dva metra pod zemlju, dali opštinsku zemlju na korišćenje šest mjeseci prije donošenja rješenja o lokaciji. Odlučivanje u Skupštini opštine uvršteno je mimo dnevnog reda a lažna opozicija u ŽB parlamentu pobjegla je sa sjednice pravdajući se litijašenjem iako su zajedno sa SD-om mogli oburdati odluku i preduzeti mjere za procesuiranje Vukićevića. Nije im to prvi put, prošle godine su odbili da u dnevni red uključe raspravu o povjerenju Vukićeviću iako je čak i pola DPS-a viđelo šta je Vukićevih htio da unakazi na Crnom jezeru.

Da li bi g. Vukićević isto postupio da je pomenuta parcela njegovo privatno vlasništvo tj da li bi kupovao ponovo svoju zemlju ili bi tužio uzurpatora i dokazivao da je zemlja otuđena protivzakonito, kriminalom. Sigurno je da da bi se g. Vukićević tužio i dokazivao da je to njegovo privatno vlasništvo ali kako je opštinska kasa alajbegova slama onda ga zaštita imovine lokalne zajednice ne interesuje. Kao što nije interesovala ni g. Isaila Šljivančanina, bivšeg preśednika, i g. Dobricu Šljivančanina, preśednika Opštine Žabljak prije njega.

I, ne zaboravimo, Isailo je bio pozicija a Dobrica opozicija.

Darko Stijepović

Centarza razvoj Durmitora