Masonski rituali u ,,Buri”

Mladi reditelj (rođen 1979.) iz Bitolja, Dejan Projkovski, režirao je Šekspirovu „Buru“ u Podgorici. Sinoć je bila premijera u CNP-u. Reditelj je dao sebi pravo da vrši adaptaciju pomenutog dramskog teksta. Zbog toga su mu glavni likovi mnogo loši. Umjesto Šekspirovog mudrog oca Prospera, širokog srca i spokojne duše, nama je predstavljen autoritarni – crni (i na momente bijeli) mag. Veoma je važan dijalog između oca i ćerke, u Šekspirovom prvom činu (scena druga), jer on određuje sve u drami. To je Projkovski jednostavno prekrižio tako da onome ko nije pročitao Šekspirovu „Buru“ nije bilo jasno o čemu se radi. Ređale su se slike crnomagijskih rituala u bari ili jezeru i glibu oko nje ili njega što je reditelju dobrodošlo da bi glumci imali zadatak na sceni.

masonic-square-compassNa samom početku ove„Bure“ pojavljuje se video bim na kojem se smjenjuju da Vinčijevi crteži, zatim alhemičarski crteži (atanor) pa simbol čuvenog kvadrata i kompasa koji su zaštitni masonski znak. Slovo G u tom simbolu odnosi se na Boga (God) ali i na početno slovo nauke geometrije koju masoni smatraju najuzvišenijom od svih nauka i bazom iz koje je superstruktura slobodnih zidara nastala. I predstava, u režiji Projkovskog, krenula je u pravcu medijski eksponiranih masonskih rituala. Tuga i opomena.

U svojoj drami „Bura“ Šekspir poštuje jedinstvo mjesta, radnje i vremena. Drama se odigrava na ostrvu, u Sredozemnom moru. Tu, preko mora, dolazi mladi knez i srijeće ostrvsku knjeginjicu koja nikad nije napuštala svoj dom. Do sklapanja ovog braka dolazi zbog mudrog, izuzetno inteligentnog i prepunog ljubavi oca Prospera. To su, u suštini, nadljudske osobine koje reditelj nije shvatio. Prosperove sluge Arijel, vazdušni duh i Kaliban (čudovište) su takođe metafora ljudskih moći: mudrost, milosrđe s praštanjem ali se mogu i zloupotrijebiti. Reditelj je izabrao ovo drugo.

Prosperova ćerka Miranda jedinstvena je zbog odgoja ali i zato što 12 godina (od svoje treće godine) nikad nije viđela ni jednu ženu niti nekog drugog muškarca, osim svog oca. I umjesto Šekspirove Mirande, tanane nježnosti, Projkovski nam je pokazao curicu kojoj je, čim je srela muškarca, bilo najvažnije međunožje pa se brzo skinula gola, pred ocem. Baš vulgarno i glupo ali u stilu takozvanih tajnih udruženja.

bura
Publika, na trenutke koji su se ponavljali, nije mogla uživati u Šekspirovim razboritim mislima, poetskom nadahnuću i proročkoj vidovitosti jer je nekim glumcima stran Šekspirov jezik i stil pa se nije moglo razabrati šta govore. Neke gledaoce spasili su engleski titlovi, što je veoma dobro rediteljsko rješenje.

Imali smo priliku da u CNP-u vidimo nekoliko veoma kvalitetnih uloga. Slaviša Čurović, u ulozi kralja Napulja, bio je izvanredan. Govorio je potpuno prirodno, s lakoćom. I Mirko Vlahović kao Goncalo bio je izvanredan. Najboljeg sporednog lika, po reakcijama publike, igrao je Dejan Ivanić (Stefano, pijani podrumar). Nikola Perišić, u zaista teškoj ulozi, pokazao je izuzetne glumačke kvalitete.
Šteta što je od Arijela i Prospera reditelj tražio da ne budu plemeniti te da se bore na strani zla i osvete. Ali i u tako nezahvalnoj ulozi Nada Vukčević se predstavila kao vrhunski glumac i plesač. To se za Branimira Popovića ne može reći. Na momente on je govorio Šekspirove stihove na isti način kao što to radi u reklamama DPS-a, na političkim manifestacijama.

Koreografija Olge Pango bila je solidna. Radila je sa tridesetak glumaca i trudila se da sve pokrete sinhronizuje; scenografija Valentina Svetozareva bila je u funkciji rediteljeve ideje kao i kostimografija Marije Pupučevske. Muzika kompozitora Gorana Trajkovskog i vazdušna akrobatika Aleksandra Ilijeva razbijali su monotoniju i dosadu predstave. Svaka čast! Spasili su ideju Projkovskog.

U vrijeme Šekspirovog zemaljskog života pozornica je služila kao „izvod i kratka hronika vremena“ i bila je „živi komentar“ atmosfere koja je vladala na velikoj pozornici života. Nijesam sigurna da li smo to imali na velikoj pozornici CNP-a, sinoć, u režiji Dejana Projkovskog i njegove ekipe iz Makedonije.

Bosiljka Kankaraš

Kratki URL: https://zrcalo.me/?p=5187

Objavio dana lis 13 2016. u kategoriji Osvrt, Pozorišni. Možete pratiti sve u vezi ovog teksta putem RSS 2.0. Ako želite, prokomentarišite ovaj tekst

Ostavi svoj komentar

Prijava | Administrator MATOKAN